Rataje 2.0

ENG

Blocks made of large slab significantly contribute to the current landscape of Polish cities.They have taken root in the minds of the inhabitants and it is hard to imagine majority of housing
districts without them. They became a monument of history.Attempts have been made to extend their lifespan. Examples from the west, including Germany, show that it is possible,
but technical conditions are not the only problem we will have to face.With time, the lifestyle and needs of people evolve. There are new trends in the society, that architecture must adapt to.
Homogeneous urban planning, all-encompassing gray and monotony are not a dream living environment. Now we have the resources and possibilities to change that.
Are housing estates from the last century able to keep up with changes, thus making centrally located areas in cities more friendly and open ?
In the era of growing awareness of the revitalization need and attention to sustainable resource management, the question is whether demolition of large slab is the only future alternative?
In my Master’s thesis, I would like to try reconciling ‘old and new’, creating a modern hybrid. City that adapts to what already exists and add a new value. This will create a mix of new typologies,
space that gains individual character – in accordance with the principle of ‘Do not redesign, but continue’. Just as once degraded post-industrial districts of cities are now becoming the most
desired real estate by developers (Łódź, Warsaw), working-class port houses, the most exclusive properties in the city (Copenhagen), so prefabricated housing estates also have the potential
for transformation. Instead of looking for their 4 walls, 30km from the Old Town, residents will be able to co-create vibrant city center.

PL 

Bloki z wielkiej płyty w znaczny stopniu współtworzą obecny krajobraz polskich miast. Bardzo mocno zakorzeniły się w świadomości mieszkańców i choć u wielu budzą negatywne
odczucia to ciężko wyobrazić sobie miasta bez nich. Stały się pomnikiem historii. Od około dwudziestu lat podejmowane są próby przedłużenia ich zdatności do użytku.
Przykłady z zachodu, w tym głownie Niemiec pokazują, że jest to możliwe, lecz stan techniczny to niejedyny problem “blokowisk”. Wraz z czasem zmienia się tryb życia i potrzeby mieszkańców.
Widać nowe trendy w społeczeństwie, do których architektura musi się dostosować. Homogeniczna urbanistyka, wszechogarniająca szarość i monotonia nie są i nigdy nie były wymarzonym środowiskiem do życia, jednak dopiero teraz mamy środki i możliwości do zmiany. Czy osiedla z ubiegłego wieku są w stanie ewoluować razem ze społeczeństwem i nadążyć za zmianami, czyniąc tym samym centralnie położone obszary w miastach bardziej przyjazne i otwarte na ludzi? W dobie rosnąca świadomości potrzeby rewitalizacji oraz uwagi przykładanej do zrównoważonego gospodarowania surowcami, nasuwa się również pytanie czy rozbiórka wielkiej płyty w przyszłości to jedyna alternatywa? W mojej pracy magisterskiej chciałbym podjąć próbę pogodzenia “starego z nowym” i stworzenie nowoczesnej
hybrydy. Miasta, które adaptuje to co już istnieje i dodaje nowe wartości. Dzięki temu powstanie mix nowych typologii i bardziej kompleksowa przestrzeń, która zyskuje indywidualny charakter.
W zgodzie z zasadą ‘Nie projektować od nowa, lecz kontynuować’ . Podobnie jak zdegradowane niegdyś postindustrialne dzielnice miast stają się obecnie najbardziej pożądanymi przez deweloperów nieruchomościami (Łódź, Warszawa), przyportowe domy klasy robotniczej, najbardziej ekskluzywnymi posiadłościami w mieście (Kopenhaga), tak osiedla prefabrykowane również mają potencjał do transformacji. Mieszkańcy zamiast szukać swoich 4 ścian 30km od Starego Miasta będą mogli współtworzyć tętniące życiem centrum.

Głównych celem pracy jest rozpoczęcie dyskusji o osiedlach z wielkiej płyty oraz zachęcenie do zwrócenia na ten temat większej uwagi architektów.